Competencia en Ciencias????

Compártoo, e vós?

Ignacio Martínez Mendizábal, todo un Premio Príncipe de Asturias, explícalle ao Ministro Wert por que as Ciencias Naturais non poden ser un saber reservado "aos expertos".

Iberciencia e outros enlaces de interese

Enlaces de interese

Para ver el pdf clik aquí.

Materiales educativos para la Cultura Científica

Mariano Martín Gordillo, profesor de educación secundaria en Asrturias y miembro de la Comisión de Expertos de la OEI presenta la construcción de materiales de la Comunidad de Educadores para la Cultura Científica que incorporada a los egresados del Curso del CAEU de la OEI de Educación para la Cultura Científica http://www.oei.es/cecc/ que la OEI con el apoyo de la AECID viene desarrollando desde julio de 2009 y por el que ha pasado más de 2.500 profesores de todos los países de Iberoamérica.




Fuente: http://www.oei.es/divulgacioncientifica/spip.php?article134

Ferramentas

Páxina interesante con moitos recursos

http://www.escuela20.com/material-didactico-recursos/recursos-tic/herramientas-20_289_1_ap.html

El pais 21 de novembro de 2012

XXV Congreso de ENCIGA

Invitación desde o Comite Organizador do XXV Congreso de ENCIGA (Asociación de Ensinantes de Ciencias de Galicia)

No douscentos aniversario do nacemento do egrexio científico galego Antonio Casares, a comunidade educativa do Instituto Arcebispo Xelmírez I ten a ledicia de ser a sé do XXV Congreso de ENCIGA no que se celebran as vodas de prata da nosa asociación. É para todos nos un motivo de satisfacción poder conmemorar esta longa e rica traxectoria, que ten servido para estimular a innovación educativa no terreo das Ciencias Experimentais e permitir o intercambio e a comunicación entre ensinantes de toda Galicia e mais aló das nosas fronteiras.

Nos tempos que corren dunha fonda crise económica e de valores, a dignificación da nosa profesión por medio da mellora do noso traballo didáctico diario, será unha contribución clave na defensa da importancia social do ensino. Esperamos que ENCIGA continúe polo menos outros vintecinco anos máis para apoiar aos ensinantes de Ciencias e en xeral a todo o ensino.

A equipa organizadora deste evento e toda a comunidade educativa, espera que vos sintades moi a gusto nas nosas instalacións e que estas tres xornadas de debates e reencontros sexan do máis frutíferas e produtivas.

Unha forte aperta dende o “Campus Stellae”, principio e fin do Camiño de Santiago.
O Comité Organizador.

Déixovos o programa por se vos animades a ir o próximo 22, 23 e 24  de novembro. Creo que pode ser interesante para comprobar o traballo de profesores e profesoras de Ciencias:
http://www.enciga.org/files/2012/Libro_Guia_XXV_Congreso_2012.pdf
http://www.enciga.org/

Nova web Clickmica

Pseudociencia en TVE e a tetera de Russel

A alma e os órganos transplantados, interesante noticia para levar ao aula. Podemos acompañala para entrar en debate coa da analoxía da tetera acerca da existencia de Deus creada polo filósofo Bertrand Russell.

"Se eu suxerise que entre a Terra e Marte hai unha tetera de porcelana que vira ao redor do Sol nunha órbita elíptica, ninguén podería refutar a miña aseveración, sempre que me coidase de engadir que a tetera é demasiado pequena como para ser vista aínda polos telescopios máis potentes. Pero se eu dixese que, posto que a miña aseveración non pode ser refutada, dubidar dela é dunha presuntuosidad intolerable por parte da razón humana, pensaríase con toda razón que estou dicindo bobadas. Con todo, se a existencia de tal tetera afirmásese en libros antigos, se se ensinase cada domingo como verdade sacra, se se instalase na mente dos nenos na escola, a vacilación para crer na súa existencia sería un signo de excentricidade, e quen dubidase merecería a atención dun psiquiatra nun tempo iluminado, ou a do inquisidor en tempos anteriores".

The Finland Phenomenon,

Higgs fala da ciencia en España

Hoxe celebramos o día da Ciencia e a Tecnoloxía en galego

VIDEOCONFERENCIA NO PARANINFO DO IES OTERO PEDRAYO DE OURENSE
  Título: "Facendo Física de Partículas polo mundo"

Relatores:
Patricia Conde. Investigadora no LIP de Lisboa. Física do experimento ATLAS do CERN.
Olalla Castro. Profesora no City University en Londres. Investiga en Teoría Cuántica de Campos.
Abraham Gallas. Investigador no CERN e na USC. Físico do experimento LHCb do CERN.
Carlos Salgado. Investigador no CERN e na USC. Investiga o estado da materia nos primeiros instantes do Universo..
Cibrán Santamarina. Profesor da USC. Traballa no experimento LHC do CERN.

 Contido: Os experimentos do LHC no CERN levan máis de dous anos de toma de datos. Neste período producíronse resultados científicos de grande interese. A descuberta dunha resonancia que podería ser o bosón de Higgs, que foi noticia de primeira páxina en todos os informtivos do mundo, a pescuda de partículas supersimétricas, os resultados na busca do plasma de quarks e gluons, o estado da materia do universo primitivo, son só algúns dos fitos acadados.
Neste proxecto internacional traballan físicos galegos que colaboran con colegas de todo o mundo nun contexto multilingüe. Moitos deles utilizan o noso idioma para realizar parte do seu traballo, tanto no contexto informal de discusións entre eles, como para a realización de traballos científicos (teses e teses de mestrado) así como na docencia e a divulgación científica. Nesta actividade reuniremos nunha videoconferencia a varios investigadores espallados polo mundo que participan nos experimentos do LHC e que nos contarán a súa experiencia científica e lingüística e as vantaxes que lles supuxo saber falar galego.

A continuación déixovos un comic onde se explica de xeito simplificado algúns dos obxectivos que teñen os experimentos realizados no LHC:

Alicia e a sopa de quarks gal from iesotero

I+D

A LOMCE un novo fracaso?

Para ver as diferencias entre a LOMCE e a LOE clic aqui

Invítovos a ver a película La educación prohibida

A Educación Prohibida é unha película documental independente estreada en agosto do ano 2012. A mesma documenta experiencias educativas non convencionais en países de América Latina e España, onde están representadas institucións educativas con prácticas vinculadas ás ideas e pedagoxías como a Educación Popular, Waldorf, Montessori, Cossettini, Educación Libertaria, Homeschooling e outras referencias dentro da chamada pedagoxía progresista.O documental divídese en 10 episodios temáticos que abordan diversos aspectos das prácticas educativas no contexto escolar e fóra del. Ademais, o contido da obra compleméntase por animacións que ilustran cada episodio e por un relato que percorre toda a película.

O éxito finladés na educación

Os nobel temen pola fuga de talento

O investigador José Manuel Castro Tubío entrevista aos nobel de medicina 2001 e 2002.

J.M.Tubiojsessionid=7_fc584efb0c4978ccc344ca091e20d50._ancho=120&pagina=g28p28.eps&publicacion=la+voz+de+galicia&edicion=ourense&fecha=2012_10_28&formato= from iesotero

Galiza unha das comunidades con menos interese pola Ciencia

Ler máis aquí

Libro que axuda a comprender o significado do termo «competencia científica» a través de propostas concretas e exemplos prácticos; tratando de respostar a preguntas como: Debe centrarse o ensino das ciencias no desenvolvemento da competencia científica? Que conceptos e teorías científicas deben incluírse no currículo? Convén ensinar a ciencia de xeito contextualizada? Que tipo de actividade integra mellor a aprendizaxe dos procedementos científicos? Como promover o interese pola ciencia? Como avaliar en clase o desenvolvemento da competencia científica?

Temas centrais - índice

- A noción de competencia científica proporciona criterios para seleccionar, ensinar e avaliar os coñecementos básicos

- Os cidadáns necesitan coñecementos de ciencias para dar respostas aos problemas do seu contexto

- Aprender ciencias é, en boa medida, aprender a ler, escribir e falar ciencia

- As implicacións sociais do coñecemento científico e tecnolóxico forman parte deste e, polo tanto, do seu ensino

- Saber ciencias non equivale a ter competencia profesional para ensinar ciencias

- A avaliación da competencia científica require novas formas de avaliar as aprendizaxes

Nobel de Medicina 2012

José Manuel Castro Tubio un investigador gallego en Cambridge entrevista a John Gurdon.

La ciencia es (aún) cosa de hombres

5 de octubre día do docente

CMC unha materia extravagante!!!!!

SIN PALABRAS...

Genes en una bola de cristal La voz de galicia 5 de agosto de 2012

Tres alumnos de 4º da ESO gañan o premio científico "Google Science Fair"

Os tres rioxanos, que foron os únicos representantes españois, gañaron na súa categoría de idade (15-16 anos) grazas a un proxecto sobre estudo da vida microscópica en augas doces, titorados por o profesor Antonio Guillén do IES Batalla de Clavijo. Co seu proxecto crearon unha base de imaxes de miles de fotografías e realizaron distintos experimentos para coñecer o comportamento dos microbios no medio acuático.
Un panel de renombrados científicos seleccionou este proxecto como o mellor da súa categoría, tras revisar propostas de miles de estudantes procedentes de máis de cen países.



Fonte:http://www.elmundo.es/elmundo/2012/07/24/ciencia/1343120502.html

A PARTÍCULA DE HIGGS, OU COMO UNHA EUROPA DOS CIDADÁNS É POSIBLE

A verdade é que entre todos os disgustos que a economía non trae un día si e outro tamén, as portadas dos periódicos do día 5 de xullo déronos unha pequena tregua. A Ciencia foi a protagonista; certamente unha parte dela resulta bastante incomprensible para o cidadán medio, pero a todos seduce cando trata de asuntos tan profundos.

A “partícula de deus” está aquí... ou case. Foi un Premio Nobel, Leon Lederman que escribiu un libro hai unhas décadas insistindo en que ou atopábamos esa partícula ou a nosa comprensión do que nos rodea está errada. Pensou en chamarlle a esa partícula “the goddamn particle” (algo así como “a partícula endemoñada”) polo difícil de ser detectada, pero o editor do libro pensou que vendería máis se o titulaba “the god particle”, e dicir a “partícula divina”. Lederman aceptou ese novo alcume porque en efecto se trataba da partícula máis transcendente que quedaba para pechar un edificio teórico que funcionaba moi ben (a outros moitos físicos, a idea de mesturar ciencia e relixión non lles gustou moito).

Entremos en materia. Se quen isto está lendo quere mover o teclado custaralle máis que se quere mover o rato. Dicimos que o primeiro ten máis masa que o segundo. Por outra parte, como todo está formado de átomos, o teclado ten unha masa que é a suma das dos átomos que o forman. E como os átomos están formados por electróns, protóns e neutróns, pois concluímos que a masa do teclado é a suma das masas de todos os electróns, protóns e neutróns que o forman.

Sendo un pouco máis preciso, sabemos hai xa corenta anos que en realidade os protóns e neutróns están a súa vez formados por outras partículas máis simples chamadas “quarks”. En particular, un protón está formado por tres quarks (dous do tipo “u” e un do tipo “d”, é dicir, un protón = uud)., e un neutrón están formado tamén por tres quarks (dous do tipo “d” e un do tipo “u”, é dicir, un neutrón = udd).

Así que, dunha forma un tanto simplificada, podemos dicir que a masa do teclado, e de vostede mesmo, é a suma das masas dos electróns e dos quarks (“u” e “d”) que forman o ese corpo.

Dado que os electróns e quarks son obxectos moi “pequenos” reciben o nome de partículas, e os físicos que estudan as súas propiedades reciben o nome de “físicos de partículas”.

Pero, por que as partículas teñen masa? E, por que teñen as masas que teñen? E, por que hai tales diferenzas de masas entre unhas e outras?... Por que o teclado ten masa?

Por exemplo o quark “d” ten máis masa que o “u”, e calquera destes dous teñen máis masa que o electrón. Estas preguntas parecen estrañas para os que non traballan en física fundamental, porque a maioría pensan que é unha cualidade desas partículas e xa está. Pero os físicos teóricos non se contentan con un “porque si”. Propoñen modelos, esquemas, construcións mentais, para poder contestar a preguntas como esa.

Nos anos 60 do século pasado, e de forma case independente, uns cantos físicos de partículas teóricos (Peter Higgs, Francois Englert, Robert Brout, Gerald Guralnik, Dick Hagen e Tom Kibble), propuxeron unha explicación para comprender o asunto este das masas das partículas. Presentaron unha mecanismo mediante o cal as partículas adquiren masa. A principios dos setenta comezou a popularizarse esa explicación co nome de “mecanismo de Higgs”, probablemente por ser o apelido máis fácil de pronunciar e lembrar.

Vexamos. Que queremos dicir con “masa”. Pois é unha propiedade que mide a dificultade que presenta un obxecto a cambiar o seu estado de movemento (ás veces dicimos que a masa mide a “inercia” dos obxectos). Así, se precisamos o dobre de forza para que un corpo comece a se mover, en comparación con outro, iso significa que o primeiro ten dobre de masa que o segundo. Tomamos un patrón (un cilindro de iridio e platino de tamaño preciso) e lle damos o valor de 1 kg de masa, e o resto se compara con el. Así lle asignamos o valor da masa a todos os obxectos a partir dese patrón.

Para a inmensa maioría dos fenómenos que nos rodean esta descrición abonda. Para algúns máis meticulosos, poden chegar un pouco máis aló e dicir, se un corpo ten medio quilogramo significa que a suma das masas dos átomos que forman ese obxecto é a metade da suma das masas dos átomos que forman o patrón de 1 kg.

Pero isto non chega para os físicos de partículas. Queren saber de onde lle ven a masa a cada átomo. Ou a cada electrón e a cada tipo de quark. E tamén queren saber por que esa diferenza de masas entre unhas partículas e as outras.

Pense no seguinte: teño un electrón e un quark en medio do espacio interestelar, lonxe de calquera outra cousa. Pregunta: por que me costa centos de veces máis mover un quark que un electrón? Se algún está pensando en algo como, “porque o electrón é máis pequeno ou o quark máis grande”, que o esqueza. Nesas escalas non existe o concepto tamaño. Dito doutro modo, esas partículas son obxectos puntais, para os que iso do tamaño carece de sentido. Tampouco vale algo así como que o quark é máis “denso”. Este é un concepto a escala grande, e non ten sentido cando falamos de partículas elementais.

Volvamos a Higgs, Englert, e compañía. Propuxeron que todo o espazo está cheo dunhas partículas invisibles para nós que agora chamamos partículas de Higgs (ou, máis tecnicamente, bosóns de Higgs, aínda que isto último non é de interese aquí). Outra forma habitual de chamarlle a isto é dicir que o espazo está cheo dun campo: “o campo de Higgs”. Quizais axude a isto pensar noutros campos máis coñecidos, como o campo gravitacional creado pola Terra, ou o campo magnético creado por un imán. A idea de campo é unha construción dos físicos que axuda a entender como se producen os efectos que uns obxectos causan noutros. Por exemplo, a Lúa está sometida ao campo gravitacional da Terra (e viceversa).

Por certo, se algún se está a preguntar, por que non vemos as partículas de Higgs ou o campo de Higgs, a resposta é a mesma que se preguntamos por que non vemos o campo gravitacional da Terra. Pero si que o percibimos. Ese campo gravitacional é o responsable de que nos custe levantar un obxecto, e o de Higgs é o responsable de que nos custe desprazalo se está parado.

Volvamos ao campo de Higgs. Cando a luz (se se quere, as partículas de luz, chamadas fotóns), se moven nese campo, que todo o inunda, non senten ningunha “conexión” (se se quere interacción) coas partículas de Higgs, e por iso van á maior velocidade que a natureza permite. Sen embargo, cando é un electrón o que se move, se “conectan” a el certo número desas partículas e polo tanto presenta un certo problema para se desprazar. Esa dificultade para se mover significa que adquire masa. Se agora temos un quark “u” presenta máis conexión aínda e por tanto máis masa.

Xuntando o “puzzle”, os átomos, e todos os obxectos que eles forman, ao se mover polo espazo, cheo de partículas de Higgs, presentan máis ou menos dificultade para se mover.

Un exemplo visual sería botar diferentes tipos de pelotas na area da praia e tentar movelas sobre ela. Segundo o tipo de pelotas, unhas se desprazan máis facilmente cas outras. A area é o campo de Higgs, e cada areíña é a partícula de Higgs. Este é o mecanismo proposto. Claro, que como sempre ocorre en Física, as ideas hai que escribilas na linguaxe das matemáticas, e iso foi unha faena complexa e que deu lugar a ecuacións complicadas e a algunhas consecuencias importantes. As que aquí nos interesan son dúas, que esa partícula de Higgs ten que ser dun tipo chamado “bosón” e que a súa masa ten que ser máis de cen veces a do protón.

Entón, como podemos “fabricar” unha partícula como esa?

Tentouse en dúas máquinas (aceleradores) grandes chamadas LEP e Fermilab, pero a máquina destinada a acadar este fito foi o LHC que funciona hai un par de anos en Xenebra (Suíza). Fanse colidir miles de millóns de protóns contra outros tantos que van en sentido contrario, e a tal velocidade que dan lugar a creación de centos de partículas que só así poden ser creadas. Unha deses partículas e o bosón de Higgs, que inmediatamente se desintegra para dar outras máis lixeiras. O que fan dous dos detectores do LHC, chamados ATLAS e CMS, é seguirlle a pista a esas partículas que proceden da desintegración do bosón de Higgs, para demostrar que foi creado, e afirmar así que de verdade existe.

Na imaxe temos unha recreación dunha colisión protón-protón para dar unha partícula de Higgs. Os dous sinais vermellos son dous fotóns de moita enerxía que proceden da desintegración dunha partícula de Higgs.

Para iso é preciso primeiro analizar centos de miles de sucesos de entre centos de miles de millóns, e ter un número de candidatos que cumpran as condicións. Pois ben, o día 4 de xullo de 2012 os equipos de CMS e ATLAS presentaron os seus resultados concluíndo que hai evidencia de que unha nova partícula, cunha masa dunhas 125 veces a do protón, se ten creado, e que hai indicios de que do seu comportamento se poda deducir nos próximos meses que se trata da partícula de Higgs.

Se é así, a Física terá completada unha viaxe que comezou hai case cincuenta anos, e teremos unha mellor comprensión de como funciona a natureza. Desde os anos setenta, o modelo físico no que están integrados os quarks, os electróns e outras cantas partículas máis, incluída a de Higgs, recibiu o nome de “Modelo Estándar” da Física de Partículas. Co esperado descubrimento de hai uns días, se se ratifica dentro duns meses, poderemos dicir que o “Modelo Estándar” queda totalmente establecido.

Digamos que coas enerxías que están presentes no universo actual e accesible aos nosos instrumentos, ese modelo danos cumprida resposta ás preguntas que queiramos facer sobre os fenómenos que ocorren dentro del.

Non obstante, falta por comprender con precisión que ocorreu nos primeiros instantes do universo; non se sabe como incluír a gravidade no modelo estándar, e tampouco se sabe que é iso da enerxía escura e a materia escura que se teñen proposto para explicar feitos descubertos hai un tempo. Así que, seguro que no futuro este modelo deberá ser substituído por outro mellor que explique os enigmas que quedan por resolver. A Física ten moito traballo por diante.

Hai tres cousas coas que quero rematar. Unha é a presenza de científicos e científicas de Galicia neste marabilloso reto. Nesa institución que alberga todo este experimento (CERN - Centro Europeo de Investigación Nuclear), hai unhas ducias de físicos e enxeñeiros e informáticos galegos que están en primeira liña de investigación, e o Departamento de Física de Partículas da USC xoga un papel importante na Física que se está a desenvolver nesa institución. A segunda cousa, é que toda esa investigación da lugar a tecnoloxías de todo tipo que acaban por chegar a todos nós. O internet actual coa linguaxe html (www) naceu no CERN, pero tamén o TAC, e o manexo da superconductividade que é a base dos RMN dos hospitais, e moitas outras cousas. Deixar de invertir en ciencia é un grave erro para o futuro. En terceiro lugar, o CERN, que naceu hai case sesenta anos, é unha demostración de que cando os europeos traballan xuntos a prol de obxectivos comúns no que o diñeiro é un instrumento e non un fin, producen grandes beneficios para toda a comunidade. Alí os países quedan nun segundo plano, o que importa é a Europa dos cidadáns, e non a dos mercadores.

Ramón Cid Manzano (Catedrático de Física e Químca do IES do Sar de Santiago de Compostela e profesor da USC).

Por se vos interesa

A Universidade de Santiago xunto coa Consellería de Cultura, Educación e Ordenación Universitaria organizan dentro do marco dos cursos de verán 2012 o curso "Química: A Ciencia que envolve a nosa vida".

O obxectivo é dar a coñecer que é a Química no século XXI, e como se relaciona con outras ciencias, aportando exemplos que demostran que a maioría das actividades que forman parte da nosa vida diaria teñen un alto compoñente de Química.

Trátase dun curso teórico de 30 horas de duración, que inclúe sesións de conferencias, mesas redondas, obradoiros interactivos e visitas a industrias e institucións relacionadas coas temáticas tratadas. Esta actividade está recoñecida con dous créditos de libre configuración para alumnos da USC; e como actividade de formación do profesorado pola Consellería de Cultura, Educación e Ordenación Universitaria.

Destinatarios: alumnos de Licenciaturas, Graos, e de Terceiro Ciclo; profesores da ESO, de Bacharelato e de Formación Profesional.

Datas de celebración: 16-20 de xullo de 2012.

Prazo de matrícula:

•On line por internet, a partir do 15 de maio de 2012.
•Presencial: a partir do 20 de xuño de 2012
Fin do prazo: 6 de xullo de 2012

Si os gustan los juegos de ordenador: Juego de las proteínas

Os dejo un enlace de un juego que me ha mandado, yo todavía no sé como funciona. Ya me direis que os parece como recurso educativo.

Foldlt es un juego en línea en el que los jugadores ayudan a resolver uno de los problemas más complejos de la Biología: El plegado de proteínas. ¿No eres un biólogo? ¡No hay problema! Para jugar, no es necesario ser un especialista en el tema.

En inglés: http://fold.it/portal/


En español la explicación: http://es.foldit.wikia.com/wiki/FoldIt_Wiki

Ciencia en los telediarios

A menudo en las noticias de TV aparecen contenidos relacionados con temáticas científicas de actualidad. Será interesante llevarlas al aula como: motor de motivación del interés del alumnado por la Ciencia, fuente de nuevos conceptos, repaso de lo aprendido en el aula, etc. Este es el caso de la noticia aparecida en el telediario de TVl del 16 de mayo, en ella se abordaba las investigaciones que se están realizando en Escocia, por la empresa Iberdrola, sobre la energía de las corrientes marinas.

Metodología de aplicación en el aula:
- descargar el programa en TVE online
- editar el fragmento de vídeo correspondiente a la noticia
- elaborar un pequeño cuestionario sobre lo tratado en el vídeo
- insertar el vídeo en el blog de aula
- el alumnado deberá visualizar el vídeo y complentar las preguntas del cuestionario ( en alguna de ellas se necesita búsqueda de información en la red).

Contextualización:
- materia Ciencias para el mundo contemporáneo
- unidad didáctica Energías renovables (en este momento es la que estamos trabajando, por lo tanto, nos viene como anillo al dedo).

Inteligencias de chocolate, vainilla, menta...

Me he tomado la liberta de compartir con vosotros esta entrevista de Punset a Gardner (autor de las inteligencias múltiples). Espero que os guste.

¿Esto cambiará algún día?

El País 9 de mayo de 2012

http://www.elmundo.es/elmundo/2012/05/08/ciencia/1336502116.html

El País 9 de mayo de 2012

http://sociedad.elpais.com/sociedad/2012/05/08/actualidad/1336502274_505761.html

Interesante noticia para comentar en CMC

http://sociedad.elpais.com/sociedad/2012/05/04/actualidad/1336154839_444735.html

ScienceCasts: The Super Moon of May 2012

Noticias para comentar no aula, como seguro que a choiva non nos deixará gozar deste feito, conformarémonos con este vídeo da Nasa.

Como utilizar los glogster en el aula

Unidade Didáctica: Antonio Casares

Co gallo do segundo centenario do nacemento de Antonio Casares Rodríguez, a Real Academia Galega de Ciencias dedícalle a este químico galego o Día do Científico Galego no 2012. Esta unidade didáctica tenta levar á aula a este extraordinario home a través de dez textos nos que se abordan, dun xeito obrigadamente reducido, algunhas das importantes achegas científicas de Antonio Casares. Quedarán fóra asuntos tan importantes como a toxicoloxía, os traballos farmacéuticos, a viticultura, o coleccionismo científico ou as súas múltiples respon- sabilidades directivas, pero a intención, extensión e orientación desta unidade aconsellou facelo así. As actividades que aparecen nas dez propostas teñen por obxecto o traballo nas competencias , pero non deixan de ser orientativas, e será a profesora ou o profesor quen estableza a súa idoneidade, realizando os cambios que considere apropiados. Para ler máis e descargargar a Unidade Didáctica click aqui

Museo Nacional de Ciencia y Tecnología en A Coruña

Leer más en: http://sociedad.elpais.com/sociedad/2012/05/01/actualidad/1335890222_028513.html

Campus científicos de verano

La Fundación Española para la Ciencia y la Tecnología y el Ministerio de Educación, Cultura y Deporte, con la colaboración de 16 Campus de Excelencia Internacional y Regional y el apoyo de Obra Social “la Caixa”, ponen en marcha la 3ª edición del programa Campus Científicos de Verano (CCV), dirigidos a 1.800 estudiantes de 4º de ESO y 1º de Bachillerato. Durante siete días los participantes en CCV 2012 estarán en contacto con la investigación científica, participando en un proyecto de acercamiento científico especialmente diseñado para ellos por profesores de Universidad y de Enseñanza Secundaria. El programa se completará con actividades de ocio científico-cultural (conferencias, visitas a museos y centros de ciencia…) y deportivas.

La presentación de solicitudes permanecerá abierta hasta las 14:00 horas (horario peninsular) del día 16 de mayo de 2012.

En la siguiente página web http://www.campuscientificos.es/ podrán encontrar más información con todos los detalles del programa. Le rogamos nos ayude a difundir esta iniciativa entre todos aquellos estudiantes que pudieran estar interesados en presentar su solicitud. En caso de duda, contactar con informacion@campuscientificos.es

Nunca debemos dejar de sorprendernos

Esta mañana me ha llegado al correo este vídeo realizado por Coral, una alumna mía de 2º de Bachillerato. Es totalmente idea suya, yo lo único que hice en clase fue explicarle la fotosíntesis. Las pequeñas incorrecciones que tiene las corregiremos cuando ella tenga tiempo. Desde mi punto de vista es una futura divulgadora científica y a vosotros, ¿que os parece?

UD. Salud y calidad de vida

Ud. Salud y calidad de vida

View more documents from Carmen Pereiro.

Alguén dispíon de actividades ou vídeos de dinámica externa para 2ª ESO?

Ao final conseguín que o meu titor me permitise dar clase, en 2º ESO en ciencias naturais, iso si, soamente vou dar a metade dun tema, pero algo é algo.
O tema que me tocou é o dos axentes xeolóxicos externos, máis concretamente as augas bravas, os ríos, as augas subterráneas e o mar como axentes modeladores da paisaxe.
Pois ben, como o meu titor é 100% teórico, non me proporcionou nada máis que o libro de texto e unhas cantas imaxes para prepar a materia, e claro eu estou a buscar na web algunha actividade interactiva ou vídeo ou algunha práctica que se poidan facer no laboratorio, que é onde darei as miñas clases, porque na aula non hai proxector.
O problema é que non atopo nada que me convenza na rede, e como tampouco dispoño de moito tempo para poder buscar con calma, e comezo o mércores a dar as clases, pois quería saber se alguén ten que dar tamén ese tema ou xa o deu e ten algún material que esté disposto a compartir, agradeciaro moito porque as actividades do libro a verdade é que son tan teóricas e aburridas que non me gustan.

The scale of the Universe

http://www.nanoreisen.de/

http://apod.nasa.gov/apod/ap120312.html

Evernote llega a la educación española

Para saber más:
http://www.elmundo.es/blogs/elmundo/applicate/2012/04/18/evernote-lista-para-mejorar-la-educacion.html

https://www.evernote.com/about/intl/es/schools/

Videoblog: el por qué de las cosas

Cada semana, el catedrático de Física Antonio Ruiz de Elvira ofrece respuestas científicas a toda clase de curiosidades de nuestra vida cotidiana.

Vídeo-juego sobre la célula

http://iesoterobioloxiaexeoloxia3eso.blogspot.com.es/2011/11/videoxogo-sobre-celula.html

Trivial de Ciencias

http://www10.gencat.net/agaur_web/rym/joc/default2.htm

Explorando o corpo humano

BioDigitalHuman é unha aplicación web que permite explorar o corpo humano en tres dimensións. Podes rotar o modelo 3D para exploralo e buscar calquera órgano que desexes escribindo o seu nome en inglés na barra de procura.

Build a Body aplicación online que permite construír un corpo humano.

(Usar os navegadores Firefox ou Chrome).

100 mitos de la ciencia

Indice del libro aquí

Vídeo interesante Biologia 2º Bach

INMUNOLOGÍA

As partes da célula

Acabo de atopar, buscando unha cousa ben distinta, un autodefinido virtual coas partes da célula, deixovos o enlace porque me parece unha boa ferramenta que se podería empregar nas clases.
Espero que vos sirva de algo.
http://www.educa.madrid.org/web/cepa.pinto/Archivos/depamat/arch_pags/ELEMENTOS-DE-LA-CeLULA.htm

Para trabajar en el aula: lo que el fuego se llevó en Fragas do Eume

Las zonas quemadas del Parque Natural de Fragas do Eume nunca volverán a ser lo que fueron. Investigadores y especialistas coinciden en señalar que urge evaluar el daño y evitar que se pierdan para siempre las joyas ecológicas que esconde este bosque. Leer más aquí.

Fácil experimento del aumento de la erosión en las zonas desprovistas de vegetación.

Estou en Doñana e teño roto o corazón

"Usa protector solar"

Acaba de chegar ás miñas mans este vídeo e pareceume moi interesante compartilo con vos, primeiro porque é un vídeo moi ben feito que me gustou moito e espero que a vos tamén vos guste, e segundo, porque creo que sería un moi bo recurso para porlle aos rapeces nunha sesión de titoría e facer algunha actividade sobre el.
¡Espero que vos guste!

La hora del planeta

LA HORA DEL PLANETA CLICK AQUI

Referente a entrada anterior.

Ao ver a entrada anterior, acordeime de contarvos dúas boas ideas que eu tiña para levar a cabo durante as prácticas, antes de chegar ao centro e atoparme co meu titor, un home que está bastante molesto porque lle aparacera unha alumna de prácticas, aínda que intente disimulalo sendo amable conmigo, e que o máximo que me deixa facer é sentarme ao fondo da aula para que así vexa como falan os alumnos...

En fin aquí vai.

Fai uns meses chegou ás miñas mans este vídeo, e como a min me ía tocar dar clase en 2º de ESO, tiña pensado, en colaboración co titor/a facer algo semellante. As cancións ían ser "Danza Kuduro" ou "ai se eu te pego" a que os alumnos preferiran, e a temática, a UD que me tocase darlles. 

A distribución ía ser, repartir aos alumnos en grupos e que en dúas sesións de titoría compuxesen cada grupo unha estrofa e o estribillo. 

Logo xa falara co meu mozo, que estuda comunicación audiovisual, para que el nos fose gravar, porque así sería moito máis rápido e poderíamos gravar nunha soa sesión de titoría.

Se o titor/a non quixera colaborar, tiña pensado ir facendoo durante os recreos, porque estaba segura, e sigoo estando, que unha actividade así aos cativos fascinaríalle.

Por outra banda, e por se isto non mo permitira o centro, tiña pensado falar co profe de plástica e emprender unha actividade conxunta na que o arte e maila ciencia se fuxionasen, e preparar unha exposición para por no colexio. 

Aquí veríame limitada polo que o profe de plástica preferise, pero eu tiña pensado, facer unha exposición de espellos decorados cos orgánulos da célula.

Isto é unha actividade sinxela pero moi bonita que eu fixen no cole cando era pequena, so que o debuxo era unha personaxe de conto.

Faise do seguinte modo. Os alumnos con axuda de papel carbón, recalcan o dibuxo que lles toque, por exemplo unha mitocondria na parte de atrás do espello. A continuación, as raias do debuxo vanas rascando cun punzón ata que eliminan toda a pintura do espello e queda soamente o cristal. 

Unha vez teñen todo o debuxo definido no cristal, dáselle unha capa de pintura, que pode ser dunha soa cor, ou de varias, entón o resultado é, un espello normal pero que ten no medio un debuxo máxico que parece que está por riba do espello pero en realidade está por detrás.

Ven sendo algo así, so que aquí a pintura que usaron é branca e non destaca moito.

Despois, tamén en plástica ou en tecnoloxía, os alumnos farían uns marcos de madeira para poder enmarcar os espellos e colgalos no centro.

En clase de ciencias faríamos unhas etiquetas onde explicariamos brevemente a función de cada órgano.

Deixovos aquí estas ideas por se alguén ten a sorte de ter un titor/a de prácticas que realmente lle apeteza e esté encantado/a de tervos alí, porque dende logo ese non é o meu caso, así que isto todo para min quedarase nun soño, porque xa me deixa dar algunha clase a min soa, xa será todo un logro.

The PCR Song

La idea de Nerea de pedirles a los alumnos que hagan una canción me hizo recordar esta que le encanta a los mios.

Album da ciencia

Hoxe inagúrase o album da ciencia na web do Consello da cultura galega.


http://www.culturagalega.org/albumdaciencia/

Problemas con los links

Espero poder ayudados con el problema de los links. Para que sigan activos al pasarlos a PDF: En Word entra en el menú "Adobe PDF" y selecciona la opción "Cambiar la configuración de conversión..." y en la ficha "Configuración", apartado "Configuración de la aplicación" seleccionar la opción "Agregar vínculos al PDF de Adobe", pulsar sobre el botón Aceptar y estando de nuevo en el documento volver a entrar en el menú "Adobe PDF" y seleccionar la opción "Convertir a PDF de Adobe" y ya está, te convertirá el documento Word con los vínculos del mismo. Espero que os sirva, porque yo hace tiempo que uso otro sistema operativo y en el mío es diferente, lo escribo de memoria así que si alguien tiene problemas que me lo diga.

Cine en el aula. Los niños del brasil

Actividad 5: el cine y la banda sonora de la biotecnología

Cine na aula: "el velo pintado"

Cine na aula

View more presentations from oicorojuara.

Reacción en cadena

View more documents from camilomartinezmartinez

Modelado del relieve

View more PowerPoint from camilomartinezmartinez

Cine en el aula: WALL·E

El truco final (The Prestige)

Actividad 5: cine en el aula JOSEFAC

De nuevo, subo la actividad realizada por JOSEFAC a fin de compartirla con todos vosotros.

MINIQUEST JOSEFAC

Espero que no haya problema, como anteriormente, comparto la actividad de FOSEFAC referida a la miniquest dado que por motivos técnicos, no es capaz de postear. Disculpad las molestias.

Miniquest: La increíble historia del agua de las alcantarillas

Miniquest

View more presentations from mreym.

Agora

View more documents from guillephysics.

Actividad miniquest: Gato-gata, hombre-mujer, científico-científica...