domingo, 1 de abril de 2012

Estou en Doñana e teño roto o corazón



1 comentario:

  1. Eu estou destrozada.
    Non so é a perda dun bosque, é a nosa historia, o noso parque natural, o ben máis preciado que nos quedaba despois da humanización das nosas costas e incluso das illas Cies; pero o pior non é o lume, é o que ven detrás del xa que isto, para min, non é froito de pirómanos nin dun descoido nin de nada máis aló que a escusa perfecta para comezar a explotar a mina a ceo aberto de andalucita, porque total agora xa non vai "danar" ao parque, porque xa non existe.
    "Galicia tinguida de negro non so por fóra, senon por dentro"

    ResponderEliminar